W swoim nowym albumie Daniel Chmielewski za punkt wyjścia obiera plenerowy wyjazd, którego był uczestnikiem w 2009 roku. Poznał tam Artura Żmijewskiego i mógł przyjrzeć się postawom innych studentów w obliczu nietypowych ćwiczeń twórczych. Z impresji na temat epizodu sprzed lat wyrastają kolejne odnogi autobiograficznego eseju o trudnych związkach, etycznych rozterkach i próbie dotarcia do najrealniejszej formy egzystencji, jaka jest nam dostępna w świecie składającym się z kolejnych warstw fikcji.
Daniel Chmielewski
Urodzony w 1983 roku w Berlinie. Dzieciństwo spędził w Australii. Absolwent wydziału grafiki na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Autor albumów „Zostawiając powidok wibrującej czerni” i „Zapętlenie”, a także krótkich form komiksowych, często o charakterze eseistycznym i autobiograficznym. Scenarzysta narysowanego przez Marcina Podolca „Podglądu”. Mieszka na warszawskiej Pradze z żoną, Olgą Wróbel i córką Gretą.
www.pubpodpicadorem.blogspot.com
[O 40-stronicowym fragmencie wydanym w ramach dyplomu na warszawskiej ASP] To najbardziej poruszający kawałek komiksu jaki czytałem od wielu miesięcy. Zwiastujący dzieło doskonale zaplanowane, prowokujące, boleśnie szczere.
Tomasz Pstrągowski, „Biceps”
[Z korespondencji z autorem] Najbardziej interesujące są "donosy" z terenu Akademii. Swoją drogą, nikt tak trafnie nie podjął tematu (jak dotąd) krytyki instytucji która bywa i śmieszna i straszna.
Grzegorz Kowalski, rzeźbiarz, performer, twórca „Kowalni”
Zakochałem się w formalnych eksperymentach "Zapętlenia". W nachodzących na siebie literach w pierwszej scenie, fenomenalnie akcentujących rytm wypowiadanych słów; w fantastycznie narysowanych "małych scenach" oraz w samym fakcie rozliczania się Daniela ze sprawami z przeszłości.
Dominik Szcześniak, „Ziniol”
Jestem głęboko przekonany, że tak jak zbiór „Osiedla Swoboda” kończy pewną erę w polskim komiksie, tak Zapętlenie otworzy kolejny rozdział.
Maciej Pałka, scenarzysta i rysownik